De kannibaal Eddy Merckx werd in zijn loopbaan als profwielrenner 3 keer wereldkampioen (1967, 1971 en 1974) maar daarvoor werd hij ook al eens wereldkampioen bij de amateurs in 1964 in het Franse Sallanches. Het scheelde echter niet veel of Eddy Merckx was er niet bij op dit WK.
Alle renners die in de voorselectie zaten, moesten in Gent een onderzoek ondergaan wat voor Eddy Merckx negatief uitdraaide. De tests gaven aan dat hij een hartprobleem had en het idee dat hij nooit een profrenner zou kunnen worden, begon de kop op te steken.
Eddy Merckx in de trui van wereldkampioen bij de amateurs in Sallanches. Zilver was voor Willy Planckaert
Maar dat was buiten zijn moeder gerekend. Ze nam contact op met hun huisdokter Dr Fesler die eerder Eddy zijn hart had getest met uitzonderlijke resultaten en meer nog zonder ook maar enige afwijking. Dr Fesler deed opnieuw tests en opnieuw was alles uitstekend.
Eddy’s moeder nam vervolgens contact op met Oscar Daemers die destijds verantwoordelijk was voor de preselektie en legde haar verontwaardiging uit. Daemers voelde zich onmiddellijk aangevallen en antwoordde dat Dr Fesler er niets van begreep en dat uit het elektrocardiogram een ritmestoornis aan Eddy’s hart aan het licht was gekomen.
Moeder Merckx zou handelen uit moederliefde en de werkelijkheid niet onder ogen willen zien. Daemers antwoordde dat Eddy wel al een paar kleinere koersen had gewonnen maar grotere wedstrijden zeker nog niet aankon en dat hij nog geen molshoop op kon rijden.
Net op het moment dat Eddy’s moeder op het punt stond om haar strijd op te geven versprak Oscar Daemers zich. Hij zei dat hij Eddy zou selecteren voor de 100 km ploegentijdrit. Een zeer zware inspanning voor een jonge renner en waarom zou Eddy wel mogen deelnemen aan deze wedstrijd en niet aan de wegrit. Daemers gaf op die manier toe dat er niets aan de hand was met Eddy’s hart.
Daemers besefte dat hij een verspreking had gedaan en sloot het gesprek abrupt af. Eddy’s moeder nam terug contact op met hun huisdokter die eiste van dokter Marlier om een nieuwe test uit te voeren. Deze viel onmiddellijk door de mand en gaf toe dat hij in opdracht van Daemers de echte resultaten had vervalst.
Hierop antwoordde moeder Merckx dat ze een klacht zou indienen bij de Orde der Geneesheren met als gevolg dat Eddy werd onderworpen aan nieuwe tests met miraculeuze resultaten deze keer. Toch was dit nog niet voldoende om hem te selecteren voor de wegrit, daarvoor moest Jean Van Buggenhout nog de Wielrijdersbond overtuigen wat hem ook lukte.
Eddy Merckx werd niet meer geselecteerd voor de ploegentijdrit maar wel voor de wegrit. De rest is geschiedenis, hij ontsnapte in de laatste ronde en kwam alleen over de meet. Meteen na het WK in Sallanches kreeg moeder Merckx een telegram van Oscar Daemers waarin hij haar feliciteerde en bedankte dat hij haar raad had opgevolgd.
De vraag is hoe de carrière van ’s werelds grootste renner aller tijden er zou hebben uitgezien moest moeder Merckx niet koppig zijn geweest en niet hebben aangedrongen om haar zoon te selecteren.
Bron Eddy Merckx – De mens achter de kannibaal
