Elektronisch schakelen is stilaan ingeburgerd in het wielrennen. De meeste Pro Teams rijden er al mee en in de toekomst zal het elektronisch schakelen zeker en vast het klassieke mechanische schakelen verdrijven.
Het was het Japanse Shimano dat in 2009 voor de doorbraak zorgde met hun Di2 groepset wanneer 3 Pro Teams het gebruikten in de Ronde van Californië: Columbia High Road, Garmin Slipstream en Rabobank. Niet veel later volgden tal van andere teams met als gevolg dat ook de andere grote merken Campagnolo en SRAM met hun elektronisch schakelsysteem op de markt kwamen.
1992: Zap Mavic System
De echte pionier was echter het Franse Mavic dat in 1992 op de markt komt met een prototype dat gebruikt wordt door de Pro Teams Once en RMC in de Tour de France. Het jaar daarop lanceert Mavic het Zap Mavic System (ZMS) waarbij de achterderailleur wordt bediend door middel van een microprocessor.
Reclame voor het Zap Mavic System
De bediening gebeurt vanop het stuur met behulp van 2 toetsen: 1 om naar een hogere versnelling te gaan en 1 om naar een lagere over te gaan.
Mavic Zap werd noch een technisch noch een commercieel succes, daarvoor had het teveel gebreken en bleek niet betrouwbaar.
De bedieningsknoppen gemonteerd op het stuur
De renner die samenwerkte met Mavic om het systeem te testen en op punt te stellen was de Brit Chris Boardman die het bijna 8 jaar gebruikte. Een eerste keer in de proloog van de Tour de France 1997 die hij overigens won. Dat de Mavic Zap onbetrouwbaar was, bleek ook in deze proloog toen het blokkeerde. Dit weerhield Boardman er echter niet van om de rit te winnen.
De achterderailleur van het Zap Mavic system
Boardman kende heel wat problemen met de Mavic Zap, de ene al lachwekkender dan de andere. Bijvoorbeeld toen de batterij wegsprong en op het parcours terecht kwam tijdens een tijdrit in het Critérium Du Dauphiné Libéré.
Bij nat weer functioneerde de Mavic Zap niet altijd en ook was het niet mogelijk om snel van een groot naar een klein tandwiel te shiften. De tijd tussen een schakelbeurt varieerde van 0,5 tot 2 seconden. Niet echt betrouwbaar en zeker niet voor bijvoorbeeld een wedstrijd als de Ronde van Vlaanderen wanneer na een korte bocht opeens de Patersberg opduikt.
1999: Mavic Mektronic
In 1999 lanceerde Mavic de Mavic Mektronic, een nieuwere modernere versie van de Mavic Zap die wireless werkte met behulp van gecodificeerde radiogolven. Het model was esthetischer en de toetsen waren nu geïntegreerd in de remgrepen. Ook was er nu een display aanwezig waarop je kon zien in welke stand van versnelling je reed. Het bleek echter geen verbetering tegenover de Mavic Zap en was zelfs nog onbetrouwbaarder.
De Mavic Mektronic set met display
Doordat het systeem met radiogolven werkte kon het al eens gebeuren dat het blokkeerde wanneer je voorbij een onbemande snelheidscontrole passeerde. Het systeem stopte dan met functioneren en enkel een reset bood de oplossing.
De Mavic Zap en opvolger Mavic Mektronic bleken geen succes en de productie werd stopgezet maar het is wel dankzij het pionier werk van Mavic dat Shimano en later Campagnolo en SRAM hun elektronische groepen ontwikkelden die een revolutie in het huidige wielrennen hebben teweeggebracht.
