Het boek De wielergoden van de lage landen lag al een tijdje in mijn boekenkast maar pas nu heb ik de tijd gevonden om het (bijna in één ruk) uit te lezen en er van te genieten.
Het boek beschrijft kort de carrières van de 30 beste renners uit de lage landen (Nederland en België dus) van na de Tweede Wereldoorlog tot 1997 wanneer het boek werd uitgebracht. De laatste die in het rijtje komt is Johan Museeuw die in 1997 nog wielrenner was. Geen Philippe Gilbert en Tom Boonen dus, dat zal wel voor een volgende uitgave zijn.
De auteur Jacques Sys heeft 30 renners geselecteerd die volgens hem de beste renners waren uit de naoorlogse periode. Geen gemakkelijke keuze en niet iedereen zal akkoord zijn met zijn keuze. Renners als Edwig Van Hooydonck en Johan De Muynck staan bijvoorbeeld niet vermeld in het boek.
Het kan ook wijzen op de extreme luxe die België toen had om een ex winnaar van de Giro d’Italia niet te zien als een wielergod. Stel je voor dat een Belgische renner nu de Giro wint dan wordt hij zonder twijfel onthaald als een held!
De renners die in het boek aan het woord komen zijn de volgende:
- Gerrit Schulte
- Briek Schotte
- Stan Ockers
- Wim van Est
- Rik Van Steenbergen
- Raymond Impanis
- Fred De Bruyne
- Peter Post
- Rik Van Looy
- Jan Janssen
- Frans Verbeek
- Walter Godefroot
- Herman Vanspringel
- Patrick Sercu
- Eddy Merckx
- Eric Leman
- Lucien Van Impe
- Joop Zoetemelk
- Roger De Vlaeminck
- Hennie Kuiper
- Michel Pollentier
- Gerrie Knetemann
- Freddy Maertens
- Jan Raas
- Claude Cricquielion
- Eddy Planckaert
- Adri Van der Poel
- Steven Rooks
- Eric Vanderaerden
- Johan Museeuw
Iedere renner werd door de auteur geïnterviewd, wat leuke anekdotes en verhalen over hun mooiste overwinningen opleverde. Ook werd telkens naar hun mening over het moderne wielrennen gevraagd wat soms opvallende bedenkingen oplevert. De meesten vinden dat het moderne wielrennen te weinig een individuele sport en te veel een groepssport is geworden.
Ook over de moderne trainingsmethodes zijn ze niet enthousiast. Computers en hartslagmeters zijn overbodig en zorgen ervoor dat de wielrenner te weinig op gevoel traint en teveel volgens de wetenschap. We hebben het hier over midden jaren 90 van vorige eeuw. Toen was er nog geen sprake van wattage meters, hoe zouden deze renners nu over het huidige wielrennen denken?
De Italiaanse trainingsmethode
Wat ook opvalt is dat heel veel renners positief spreken over de trainingsmethodes van de Italiaanse ploegen, dat de Belgische ploegen daar een voorbeeld aan moeten nemen want dat ze in het huidige wielrennen (lees jaren 90) niet meer kunnen meestrijden voor de overwinning.
Blijkbaar was toen nog niemand op de hoogte van het georganiseerde dopinggebruik van deze ploegen in die tijd. Epo komt niet aan het woord in het boek al hebben bepaalde renners toch hun bedenkingen. ‘Het wielrennen is zoveel veranderd vergeleken met onze tijd, ze rijden nu zoveel sneller en die grote versnellingen die ze trappen, ongelooflijk’.
De wielergoden van de lage landen is een aanrader en geeft je een mooi overzicht van hoe er gekoerst en getraind werd in de jaren 50 tot en met 90 van de vorige eeuw. Het boek telt 185 pagina’s met mooie foto’s en is nog steeds te koop via bol.com op de onderstaande link
De wielergoden van de lage landen – auteur Jacques Sys – uitgeverij Roularta Books-De Fontein
