De Tour de France van 1996 moest voor altijd in het geheugen gegrift staan van iedere wielerliefhebber. Miguel Indurain zou immers zijn 6de opeenvolgende Tour winnen en daarmee Jacques Anquetil, Eddy Merckx en Bernard Hinault van de troon stoten die elk 5 keer de Tour wonnen.
Indurain had dit jaar nog op indrukwekkende wijze het Critérium Du Dauphiné Libéré gewonnen, de wedstrijd die gewoonlijk een beeld geeft van de renner in vorm die de meeste kans heeft op de eindoverwinning van de Tour de France die enkele weken later plaats vindt. Er was dan ook maar 1 favoriet bij de wielerliefhebber en de journalisten.
Dit bericht op Instagram bekijken
De eerste week was er nog geen vuiltje aan de lucht maar in de 8ste etappe, een tijdrit over 30km verpletterde Indurain de tegenstand niet zoals we van hem gewoon waren. Hij verloor 1 minuut op de Rus Berzin. Ook in de bergrit naar Sestriere moest Indurain de beste renners laten gaan maar kon hij de schade beperken tot 30 seconden.
In de bergrit met aankomst op de Hautacam was het duidelijk dat een 6de Tourzege voor Indurain moeilijk zou worden. In het begin van de klim gaf hij nog de indruk dat hij de te kloppen man was maar na de zoveelste aanval van gele trui drager Bjarne Riis kraakte Indurain en verloor uiteindelijk 2’30” op de latere Tourwinnaar Bjarne Riis. Ondertussen weten we op welke manier Riis deze Tour de France won.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het kwaad moest echter nog geschieden. De 17de etappe was door de organisatie op maat gemaakt van Indurain. De aankomst lag namelijk in Pamplona, de streek van Indurain. Duizenden Spaanse fans stonden hem dan ook op te wachten en waren ervan overtuigd dat Big Mig daar terug uit de doden zou verrijzen en de situatie zou rechtzetten.
Helaas werd het voor Indurain één grote lijdensweg. Al vlug moest hij het uitgedunde peloton laten rijden en kwam binnen met maar liefst 8’30” achterstand op de winnaar Laurent Dufaux. Hij tuimelde naar de 11de plaats in het algemene klassement.
Helemaal triestig werd het tijdens de prijsuitreiking. Bjarne Riis die gevierd werd als gele trui drager riep Indurain op het podium en overhandigde hem zijn bloemen. Hij wiilde Indurain eren als groot renner in zijn eigen Pamplona maar het was duidelijk te merken aan het gezicht van Indurain dat hij zich schaamde ten opzichte van alle opgekomen fans, voor zijn prestatie.
Dit goed bedoelde gebaar van Riis leidde ook het einde van de carrière van Indurain in. Hij nam wel nog deel aan de Vuelta maar gaf op, een jaar later kondigde hij zijn afscheid aan. Het was het einde van een groot renner.
