Eindelijk eens tijd gevonden om de documentaire – film A Sunday in Hell uit 1976 te bekijken. Deze documentaire van de hand van de Deense regisseur Jørgen Leth wordt beschouwd als een cult film bij de wielerliefhebbers, meer bepaald bij deze met een voorliefde voor de Hel van het Noorden en voor nostalgici onder ons zoals mijzelf.
De documentaire werd trouwens voorgesteld op het Bicycle Film Festival van 2017 in New York.
De regisseur neemt je anderhalve dag mee naar één van de bekendste monumenten van de wielersport en laat je de sfeer opsnuiven van deze uitzonderlijk harde wedstrijd.
De beelden starten de dag voordien wanneer de toppers uit die tijd toekomen. Je ziet uitzonderlijke beelden van een stijlvol geklede Eddy Merckx, met flashy zonnebril, die uit de team auto stapt, een jonge Freddy Maertens, een supergemotiveerde Roger De Vlaeminck, winnaar van de editie 1975 en de nieuwe jonge Italiaanse wielergod: Francesco Moser.
Dit bericht bekijken op Instagram
Voor liefhebbers van vintage racefietsen is dit een zeer leuke documentaire omdat de mekaniekers worden gefilmd terwijl de prachtige fietsen van toen uitgebreid in beeld komen: de Benotto van Moser, de Gios van Roger De Vlaeminck.
Je krijgt ook een duidelijk beeld van hoe de wielersport geëvolueerd is en veel professioneler wordt aangepakt nu. Toen kwamen de renners nog niet toe in hun oversized autocar maar in auto’s en werden de benen voor de wedstrijd gemasseerd terwijl de renners op een stoel zitten die op straat staat.
Op de kasseistroken belemmeren de volgwagens de weg waardoor de renners door het gras moeten rijden, iets wat gelukkig nu niet meer mogelijk is.
Het publiek stond toen ook veel dichter bij de renners, iets wat je nu enkel nog kan zien bij kleinere wedstrijden of citeriums. Zelfs na afloop van de wedstrijd wordt er gewoon doorgefilmd terwijl Roger De Vlaeminck onder de douche staat.
Tijdens de wedstrijd moeten de renners tot 2 keer toe voorbij een stakende menigte en het duurt een poos tegen dat de gendarmerie is gearriveerd. Hierdoor verliezen de renners ook veel tijd en moeten tenslotte te voet voorbij de stakende massa wat unieke beelden oplevert. De renners (zelfs de allergrootste Eddy Merckx) krijgen een sticker op hun koerstruitje geplakt om hun steun te getuigen.
In de documentaire valt ook de maniakale obsessie van Eddy Merckx op over zijn materiaal. Zelfs van de staking maakt hij gebruik om zijn zadel nog wat bij te regelen. Een sleuteltje daarvoor vraagt hij aan Aldo Gios, toen nog mekanieker van de Brooklyn ploeg van Roger De Vlaeminck.
We mogen natuurlijk de prachtige overwinning van Marc Demeyer, toen rijdend voor de Flandria ploeg, niet over het hoofd zien. In de sprint op de piste van Roubaix verslaat hij Roger De Vlaeminck, Francesco Moser en Hennie Kuiper.
De prachtige beelden, een overzicht van de wielerploegen, -truitjes en fietsen van toen, voldoende argumenten om de documentaire – film zelf te bekijken, een aanrader voor iedere nostalgische wielerliefhebber en die je volledig kan bekijken op youtube, zie hieronder.
