De Westvlaamse wielrenner Michel Pollentier heeft een indrukwekkend palmares: winnaar van de Giro d’Italia 1977, Ronde van Zwitserland 1977 , Ronde van Vlaanderen 1980, Belgisch kampioen 1977 en 1978, Dauphiné Libéré 1978, Brabantse Pijl 1980 en nog tal van ereplaatsen.
In totaal won Michel Pollentier maar liefst 89 keer bij de profs maar wat vreemd is dat het allergrootste deel van zijn overwinningen vanaf 1977 is.
Michel Pollentier was de boezemvriend van die andere klepper, Freddy Maertens, voor wie hij de rol van knecht voor 100% op zich nam. Pollentier sloofde zich volledig uit tijdens iedere wedstrijd om Freddy aan de overwinning te helpen. In de sprinttrein van de Flandria ploeg, waar beide renners voor reden, was hij de laatste schakel.
Nochtans had Michel Pollentier die herkenbaar was in het peloton aan zijn lelijke hoekige stijl op de fiets, heel veel talent en bleek een zeer goede klimmer en tijdrijder te zijn. Zo won hij bij zijn eerste deelname aan de Tour de France in 1974 de laatste tijdrit voor niemand minder dan de kannibaal Eddy Merckx. Hij werd 7de in de eindstand.
De 10de rit in de Giro d’Italia van 1977 en een nieuwe kopman
Maar het kopmanschap voor een grote ronde bracht teveel stress met zich mee en Pollentier stond liever in de schaduw van Freddy Maertens tot die bewuste 8ste rit in de Giro d’Italia van 1977.
Freddy Maertens had nog maar net de Ronde van Spanje gewonnen en was de absolute kopman van de Flandria ploeg voor de Giro d’Italia van 1977. Pollentier zou zoals gewoonlijk samen met Marc Demeyer superknecht spelen. De 10de rit was een vlakke rit met aankomst op het autocircuit van Mugello in Toscane.
Een makkie voor de Flandria ploeg. Niemand kon immers Freddy kloppen in een massasprint en in Mugello zou hij zijn 8ste ritzege pakken. Het draaide echter anders uit. Freddy kwam in volle sprint in aanraking met Rik Van Linden en beide renners kwamen zwaar ten val. Maertens bleef een tijd bewusteloos liggen en werd afgevoerd met een polsbreuk. Zijn Giro was meteen ten einde.
Die avond zelf dacht de Flandria ploeg nog om de Giro d’Italia te verlaten, hun kopman had immers moeten opgeven. Gelukkig voor Michel Pollentier en voor de Belgische wielerfans, werd beslist om door te gaan. Alle renners mochten nu voor eigen rekening gaan en Pollentier ontpopte zich tot de nieuwe kopman.
In de Dolomieten veroverde Pollentier zelfs de roze trui om hem vervolgens niet meer af te staan en zo als 2de Belg, na Eddy Merckx, de Giro d’Italia te winnen. Het was met deze overwinning dat Michel besefte dat hij meer was dan een luxeknecht voor zijn vriend en ploeggenoot Freddy Maertens.
Sportman van het jaar 1977
Ook in de Ronde van Zwitserland stond er geen maat op hem en enkele maanden later werd hij ook Belgisch kampioen op de weg. Het leverde hem de titel op van Belgisch sportman van het jaar.
Ook na zijn boerenjaar 1977 reed Pollentier zich in de kijker, met een 2de plaats in de Ronde van Vlaanderen, opnieuw Belgisch kampioen en ereplaatsen in de Brabantse Pijl en Waalse Pijl. Na zijn overwinning in de Giro d’Italia het jaar ervoor was hij zelfs de grote favoriet voor de eindoverwinning in de Tour de France. Hoe deze Tour afliep weten we ondertussen, Pollentier werd betrapt op doping en mocht naar huis.
In 1980 kwamen daar nog de Ronde van Vlaanderen en de Brabantse Pijl mee en in 1982 een 2de plaats in de Vuelta van Spanje.
Daarna liep het minder, ondermeer door een depressie nadat zijn boekhouder er met een flink bedrag van door ging en in 1984 ging Michel dan ook zijn fiets aan de haak.
1979 het definitieve einde van de knecht Michel Pollentier
De vriendschap met Freddy Maertens kreeg na zijn overwinning in de Giro d’Italia van 1977 ook een flinke deuk en dit is ook voor een groot deel te danken aan de rol van Lomme Driessens, toen ploegleider bij Flandria. Driessens had enkel oog voor Maertens tot aan het beruchte ongeval in Mugello.
Opeens was Maertens niet meer belangrijk en was Pollentier de nieuwe poulain van Driessens. Maertens bleef nadien sukkelen met zijn polsbreuk en door enkele slechte investeringen kwam ook hij in het sukkelstraatje.
Ook had Michel Pollentier in 1979 de Flandria ploeg ingeruild voor Splendor Eurosoap waar hij de enige kopman was en waarbij dus definitief een einde kwam aan een (eventueel nieuwe) rol als knecht voor Freddy Maertens.
Hoe het ongeluk van de ene het geluk kan zijn van een ander.
