Ben je een fan of verzamelaar van wielertruitjes dan heb je misschien al wel eens van de Nederlander Henk Theuns gehoord. Henk is namelijk de bezitter van de grootste collectie wielertruitjes ter wereld. In 2010 had Henk de kaap van 3.000 overschreden maar ondertussen meer dan 10 jaar later zal zijn collectie ongetwijfeld met enkele duizenden exemplaren zijn toegenomen.
2010 is namelijk de datum wanneer het boek Koerstrui! De grootste collectie wielertricots ter wereld werd uitgegeven. Het is een lijvig boek van net geen 300 bladzijden die een overzicht geven van de collectie van Henk maar ook van leuke verhalen zoals wanneer Henk zijn 1ste wielertruitje kreeg op zijn 12de van Jo de Roo.
De familie Theuns woonde namelijk naast wielrenner Rini Wagtmans waar geregeld Jo de Roo over de deur kwam. Jo had net de wielerploeg St. Raphael – Helyett verlaten en had dus zijn wielertruitjes op overschot waarvan hij 1 exemplaar aan Henk schonk.
Het was meteen liefde op het eerste gezicht. Henk ging ermee naar school, ging er aardbeien in plukken, hij droeg het werkelijk dag en nacht. Door het veelvuldig wassen is het op een gegeven moment 3 keer kleiner geworden en op een dag is het verloren gegaan.
Henk heeft naar eigen zeggen nog nooit betaald voor een wielertruitje en dankzij zijn job als wielerfotograaf heeft hij altijd in nauw contact gestaan met het profwielrennen wat het voor hem éénvoudiger maakte. In het begin moest Henk zelf nog de mensen aanspreken om een truitje te bemachtigen maar na een tijd stroomden de wielertruitjes met bakken binnen. Zoveel zelfs dat er geen ruimte meer is om alle truitjes een juiste plaats te geven.
Mag ik je Barbas wielertruitje?
Dat Henk ver kon gaan om een truitje te bemachtigen bewijst het verhaal over het truitje van Barbas, een trui die Henk Baars, de veldrijder droeg. Op een gegeven moment ziet Henk een man fietsen die een truitje aanheeft van Barbas wat hij nog niet in zijn collectie heeft. Henk ging achter de man aan en toen hij vlak achter hem reed claxonneerde hij om de man te doen stoppen.
Henk stak zijn verhaal af over zijn verzameling en dat hij dit truitje nog niet had en vroeg of hij het mocht hebben waarop de man verbaasd reageerde dat hij nog naar huis moest fietsen. Henk repliceerde onmiddellijk: “maar het is heerlijk weer en je hebt er ook nog een hemd onder aan”. En wat deed de man? Hij deed zijn truitje af, overhandigde het aan Henk en reed in zijn onderhemd verder.
Deze en nog veel meer leuke verhalen vind je in dit boek dat voor het grootste gedeelte bestaat uit foto’s van de wielertruitjes, aangevuld met datum en tekst van wie het truitje is. Een unicum en noodzakelijk boek voor wie zelf een collectie aan wielertruitjes heeft (zoals ik zelf).
