Poussettes en aan de broek hangen: in het wielermilieu zijn het begrippen waar iedereen mee vertrouwd is maar een leek zal zich wel afvragen wat daar in godsnaam mee wordt bedoeld?
Poussettes
Poussettes zijn in de bergritten een echte kwaal voor eerlijke renners die zo diep gaan als ze kunnen om toch maar op tijd binnen te geraken. Vooral sprinters maken nogal eens misbruik van deze poussettes om hun inspanningen te reduceren om zoveel mogelijk energie uit te sparen voor de latere sprintetappes.
Het zijn dus vooral de renners uit de grupetto of uit de achterste gelederen die handig gebruik maken van deze duwtjes die ze krijgen van toeschouwers of supporters. De gebruikers spelen het handig uit en met alle duwtjes die ze krijgen gedurende de beklimming kunnen ze al snel enkele minuten winnen op 1 enkele beklimming. Valsspelers dus!
Gelukkig beperkt het misbruik zich hoofdzakelijk tot de niet klimmers en daar hebben de live uitzendingen vooral voor gezorgd. Alles wordt nu in beeld gebracht en er is geen ontsnappen aan meer mogelijk. Ook houden de talrijke wedstrijdcommissarissen een oogje in het zeil en de hoge boetes schrikken renners en teams af.
De laatste renner die live betrapt werd op een poussette en dan nog door iemand van zijn eigen team was Julian Alaphilippe in de Tour de France van 2019. Alaphilippe reed toen in de gele trui en het leverde Deceunick Quick Step meteen een boete op van 500 Zwitserse Frank.
Pousser en spingere
Vroeger ging het er wel anders aan toe. Vooral in de jaren 70 van vorige eeuw gebeurde het wel meer dan eens dat een sprinter zijn concurrent sprinter aan het einde van een bergrit nog redelijk fris aan de aankomst zag en zich afvroeg hoe dit wel mogelijk was. Hij is toch geen betere klimmer dan ik????
Ik heb het zelf in mijn jeugdjaren nog meegemaakt toen ik samen met mijn broer en vader een bergrit over de Col de Tourmalet ging bekijken en sommige renners constant pousser riepen waarop de supporters zich maar al te graag aanboden. Als je weet dat er al vlug duizenden mensen langs de weg staan dan kun je je wel voorstellen dat de renner in kwestie heel wat poussettes kan krijgen en zo heel wat energie kan uitsparen.
Vroeger was er sprake van 3 soorten poussettes in het Tourreglement: onder ploegmaats, de gesolliciteerde en de niet gesolliciteerde van de toeschouwers. Er stonden straffen op in functie van de soort, de gesolliciteerde waarbij de renner smeekt om poussettes werden het hardst bestraft.
De poussettes onder ploegmaten hadden een variant die ook wel aan de broek hangen werd genoemd. Kopmannen lieten zich soms door hun knechten een helling of berg op trekken door aan hun broek te hangen. Dat het soms zodanig de spuigaten uitliep toonde de Nederlandse televisie in het Wereldkampioenschap van 1978. De organisatie kon niet anders dan dreigen met zware straffen waardoor het er vanaf toen wat rustiger aan toe ging.
In het huidige reglement van de Tour de France onder artikel 7 vinden we de woorden la poussette, la retropoussette en la tirette terug maar de betekenis is toch wel gewijzigd in de betekenis van aanzuiging of meevoering door een gemotoriseerd voertuig waardoor men zou kunnen besluiten dat geen enkele renner zich nog laat duwen tijdens een bergrit. Niets is minder waar.
Grande Fausto Coppi
Eén van de eerste renners die zich stoorde aan dit gedrag was Il Campionissimo Fausto Coppi. Zoals in Frankrijk de Franse supporters maar al te gretig hun landgenoten een duwtje gaven zo hielpen de Italiaanse tifosi hun landgenoten in de Giro. Al snel kenden ook de niet Italiaanse renners het Italiaanse woord voor duwen: spingere.
Het optreden van sommige Italiaanse toeschouwers was soms echt waanzinnig met niet alleen een vervalsing van het klassement maar het werd ook gevaarlijk voor de renners die op een eerlijke manier de berg trotseerden.
Op aandringen van Coppi werden zelfs spandoekjes aangebracht op de motoren van de politie waarop de woorden “no spingere” stond.
Toestanden zoals in de jaren 70 hebben we niet meer maar dat de poussettes uit het wielerpeloton verdwenen zijn is slechts schijn, behalve bij de klassementsrenners die het zich echt niet kunnen permiteren omdat het risico te groot is.
