Het begint met ééntje dat je toevallig van een kennis krijgt, in een kringloopwinkel op de kop tikt of nog op zolder liggen hebt.
Bij mij was het net zo. Nadat ik vele koerstruitjes uit mijn jeugd had weggegeven of zelfs weggegooid werd ik uitgenodigd door vrienden om deel te nemen aan de retro wielerronde l’Intrepida in Anghiari in het Italiaanse Toscane. Gelukkig had ik nog mijn wielertruitje van Placora liggen uit de tijd dat ik bij de juniores reed bij de Zeemeeuw van Oostende.
Het ideale moment om dit nog eens te dragen. Mijn koersfiets van toen had ik gelukkig ook nog, wel in een slechte toestand, maar goed genoeg om de 80 km van de ronde te overbruggen, weliswaar met veel moeite.
De deelname aan het evenement en het nog eens rijden met mijn 1ste koersfiets had mij zo enthousiast gemaakt dat ik vastberaden was om mij in te schrijven voor nog enkele retro wielerwedstrijden waaronder enkele jaren later de ondertussen wereldberoemde Eroica in Gaiole in Chianti.
De liefde voor vintage koerstruitjes en vintage koersfietsen was dus geboren. Het gevolg is dat ik nu een redelijke collectie van retro koerstruitjes en fietsen thuis heb die stelselmatig groeit. Het voordeel aan de truitjes is dat ze maar weinig ruimte nodig hebben wat natuurlijk niet kan gezegd worden van de fietsen.
Een zeer interessant boek is Koerstrui! van de Nederlander John van Ierland. Het toont zijn privé collectie van maar liefst 1.250 koerstruitjes. Bij ieder koerstruitje krijg je ook een uitgebreid verhaal of anekdote van de vroegere eigenaar waarvan heel veel ex wielrenners zijn.
